مقدمه

قوانین پیش رو، به منظور افزایش نظم، بهره وری و اجتناب از بروز مشکلات به نگارش درآمده است. مطالبی که در ادامه می خوانید ترکیبی از قوانین و دستورالعمل ها برای تمامی افرادی ست که در ساختمان ما رفت و آمد دارند. وظیفه تمامی افراد است که آن را با دقت بخوانند و به کار ببندند.

لطفاً در صورتی که نکته ای برای بهبود این قوانین به ذهنتان خطور کرد، استاد راهنمای خود را در جریان قرار دهید. افراد زیر در تدوین این مطالب همکاری داشته اند:

محمدصادق فیض، امیدرضا رنجبر نایینی، امیرحسین براتی، حامد قزوینی، محمدرضا صالحی مقدم، امیر اسدالهی فنا بناب، زهرا سعیدیان، محمد قندی

چگونه دانشجوی خوبی باشیم؟

یقینا عنوان این مطلب یک شوخی است. خوب بودن برای هر کسی معنی متفاوتی دارد. اما اینجا نکاتی را جمع می کنیم که فکر می کنیم به شما کمک می کند مسیر خود را بهتر و سریع تر طی کنید.

برنامه ریزی شخصی

• دوره کارشناسی ارشد و دکتری، یک خاصیت مشترک دارد: اتلاف وقت در آن آسان است. 
• برای جلوگیری از این اتفاق باید "خودتان" برای خودتان برنامه بریزید. می توانید از برنامه های مدیریت پروژه استفاده کنید (لینکدونی را ببینید) و همچنین به صورت موازی، هر شب برای فردای خود برنامه بریزید. برای این کار تقویم گوگل بسیار مناسب است (قابلیت پشتیبانی از تقویم شمسی را هم دارد)

تشکیل تیم

• تنها کار نکنید، تنهایی بازدهی شما را پایین می آورد و کم کم انگیزه‌هایتان را از دست می دهید.
• با تیم برنامه ریزی کنید.
• جلسات روزانه اسکرام را جدی بگیرید، اگر نمی توانید حضوری کنار هم جمع شوید، به صورت مجازی این کار را بکنید، اما حتما جلسات روزانه داشته باشید.

خواندن زبان

• یادگرفتن زبان انگلیسی برای شما اجتناب ناپذیر است. سعی کنید به جای نگاه اجباری به آن، به عنوان یک هنر جدید آن را بیاموزید! اینطوری شیرین تر می شود.
• از نرم افزارهای خوب برای یادگیری زبان، می توان به انکی اشاره کرد. اگر با مفهوم جعبه ی لایتنر آشنایی داشته باشید، اهمیت این نرم افزار را درک می کنید. نرم افزاری رایگان، با قابلیت همگامی بین نسخه های دسکتاپ، موبایل و وب، با قابلیت ایجاد یا دانلود فلش کارت فارسی و انگلیسی. دانلود 

یادگیری نرم افزار

• حداقل یک نرم افزار را «به صورت حرفه ای» یاد بگیرید. این به شما کمک می کند تا تحقیقاتتان را به صورت حرفه ای تری دنبال کنید.

دستوالعمل نگارش گزارش در دفترچه آزمایشگاهی

نکته مهم: حین کار، حتماً بایستی دفترچه کنار شما باشد. هرگز به امید این‌که در آینده اطلاعات را در دفترچه ثبت می کنید، کار نکنید! اطلاعات، وقتی اعتبار دارند که بی درنگ ثبت شده باشند.

داشتن دفترچه آزمایشگاهی از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که یک پرونده کامل از

• کارهایی که انجام می‌­دهید،
• مواد و تجهیزاتی که استفاده می‌­کنید،
• مشاهدات انجام شده و
• داد­ه های بدست آمده است.
• دفتر به طور کلی شامل توضیحی در مورد علت انجام آزمایش­‌ها،
• پیشینه و منابع لازم،
• نحوه انجام آزمایش­‌ها و
• نتایج آن­‌ها می­‌باشد.

بنابراین، مطالعه آن یک محقق دیگر را قادر به تکرار آزمایشات و مشاهدات شما می‌­سازد. درک این نکته ضروری است که دفترچه آزمایشگاه یک سند رسمی و قانونی است. در صورتی که مطالعات شما دارای مشکل حق تقدم در ثبت اختراع باشد، دفترچه آزمایشگاهی شما مورد بررسی قرار می‌­گیرد تا صحت ادعای شما را در مورد این پرونده بررسی کنند. همچنین، اگر ادعای کلاهبرداری علیه کار منتشر شده شما مطرح گردد، از دفترچه آزمایشگاه شما برای تأیید یافته‌­ها و دفاع از ادعاهایتان استفاده می‌­شود. همچنین، دفترچه آزمایشگاهی میراث علمی شما برای آن آزمایشگاه تلقی می‌­شود؛ بدین‌­ترتیب مدت‌­ها بعد از رفتن شما از آن آزمایشگاه، دفترچه شما باقی می‌­ماند و از آن به عنوان مرجع استفاده می‌­گردد.

• دفترچه آزمایشگاه، متعلق به خودتان نیست، بلکه متعلق به موسسه­‌ای است که شما در آن کار می‌­کنید. شما حق دارید از همه کارهای خود کپی بگیرید ولی حق ندارید دفترچه آزمایشگاه را به خانه ببرید.
• سه نوع مختلف از دفترچه آزمایشگاه وجود دارد: دفترچه محدود یا صحافی شده، دفترچه با قابلیت اتصال برگ (سه حلقه) و دفترچه الکترونیکی مبتنی بر استفاده از رایانه. نوعِ دفترچه آزمایشگاه، توسط استاد راهنما، مشخص می­‌گردد و تمامی محققین موظف به استفاده از آن نوع می‌­باشند.
• در ساختمان ما از دفترچه صحافی شده استفاده می شود.

در دفترچه محدود یا صحافی شده، تمامی صفحات شماره­‌گذاری شده­‌اند و تمامی برگ‌­ها به هم وصل شده­‌اند، که احتمال از دست دادن صفحات را پایین می‌­آورد. همچنین، این نوع دفترچه از نظر قانونی، قوی­ترین نوع آن بین سایر انواع در نظر گرفته می شود. با این وجود، شما باید به ترتیب کارهای انجام شده را ضبط کنید و این امر ساماندهی دفترچه را دشوار می‌­کند. همچنین، از آ‌ن‌جا که هیچ راهی برای درج سوابق داده‌­های حجیم مانند عکس و فیلم وجود ندارد، باید داده‌­ها را در جای دیگری ذخیره کنید و در دفترچه به آن ارجاع دهید.

از عیوب این نوع دفترچه می توان به عدم امکان ذخیره فیلم و عکس، عدم امکان اضافه کردن صفحه بین صفحات قبلی و عدم توانایی در جستجوی ساده اشاره کرد. اما در مقایسه با روش‌های دیگر، مزایای آن نسبت به عیوبش بیشتر است.

برای کار با دفترچه، نکات زیر را بایستی در نظر بگیرید:

• هر دفترچه باید یک نام داشته باشد که روی جلد و روی عطف (شیرازه) نوشته شده باشد.
• نام کامل خود و سال شروع دفترچه­ را در ابتدای دفنرچه بنویسید.
• همچنین نام پروژه مربوط به دفترچه آزمایشگاه، آدرس پستی آزمایشگاه و نام مسئول اصلی آزمایشگاه را درج کنید.
• در صفحات ابتدایی هر دفترچه، برای سهولت در جستجوی دفترچه­ و یافتن اطلاعات لازم، باید یک فهرست محتوا درج گردد. بنابراین 5 ورق اول خالی گذاشته شود و بعداً به عنوان فهرستِ مطالب کامل گردد.
• فقط در یک طرف ورق (صفحه سمت چپ) بایستی گزارش نوشته شود. طرف دیگر برای ذکر نکاتی که بعداً مورد توجه قرار می گیرد، خالی گذاشته می شود.
• اگر صفحات دفترچه فاقد شماره است، همان ابتدا خودتان تمام صفحاتِ سمتِ چپ را شماره گذاری کنید.
• برای گزارش نویسی به هیچ وجه از مداد نباید استفاده شود.
• هیچ ورقی از دفترچه نباید جدا شود.
• منحنی­های رسم شده و عکس های پرینت شده می‌­تواند به یک صفحه چسبانده شود.
• شماره‌­های تماس شرکت­‌ها و افرادی که از آن­‌ها مواد یا جنس خریداری می‌­شود، در 5 ورقه انتهای دفترچه یادداشت شود.
• دفترچه آزمایشگاهی جزء اموال آزمایشگاه محسوب می­‌شود و به هیچ وجه نباید از آزمایشگاه خارج شود.

نکات عملی گزارش نویسی

• در شروع هر روز کاری در ابتدای هر صفحه:
• عنوان آزمایش،
• اسامی افراد درگیر آزمایش،
• تاریخ و ساعت آزمایش و
• یک فرضیه یا هدف برای آزمایش ذکر شود.
• در صورتی که آزمایش به فشار، دما و یا رطوبت حساس باشد، حتما شرایط جوی در دفترچه آزمایشگاه ذکر شود.
• part number  و یا مشخصات تمام دستگاه­‌هایی که استقاده می‌­کنید بایستی به طور دقیق در دفترچه ثبت شود.
• هرکاری که در آزمایشگاه انجام می‌­دهید باید همزمان در دفترچه آزمایشگاهی ثبت شود. دقت کنید که همیشه بایستی این کار را انجام دهید نه فقط زمانی که آزمایش جواب داده است. این شامل داده­‌هایی است که تفسیر آن‌­ها دشوار و متناقض با داده‌­های قبلی است، همچنین، اگر آزمایش شما به طور کامل شکست بخورد، باید داده‌­های آن را نیز ضبط کنید و یا آنچه که اتفاق افتاده است را توصیف کنید.
• قلب داده‌­های وارد شده در دفترچه، مشاهدات انجام شده توسط شما است. این بدان معناست که تمامی روند انجام آزمایش گام به گام وارد گردد تا بتوان به وضوح هرگونه انحراف از پروتکل آزمایش، خواه برنامه ریزی شده، حادثه و یا خطا را متوجه شد. توجه کنید که شما هرگز قبل از تجزیه و تحلیل داده‌­ها نمی­‌دانید کدام یک از مشاهداتتان اهمیت خواهند داشت، بنابراین همه چیز را یادداشت کنید.
• اغلب اوقات، داده­‌ها قبل از این‌که به طور کامل درک یا ارائه شوند، باید پردازش شوند. مراحل این پردازش باید در دفترچه آزمایشگاه‌تان ثبت شود. حتماً به نرم افزارهایی که استفاده می‌­کنید و مکان فایل‌­های دیجیتالی اشاره کنید.
• مهم است که دفترچه شما دقیق باشد، اما اشتباهات اتفاق می‌­افتد. هنگام نگه داشتن دفترچه خود، به یاد داشته باشید که اشتباهات خود را اصلاح کنید، اما هرگز آن­‌ها را حذف نکنید. برای تصحیح یک اشتباه، تنها روی آن یک خط بکشید. شما باید تمام اصلاحات را امضا کرده و تاریخ‌­گذاری کنید تا احراز هویت آن‌­ها انجام گردد. به یاد داشته باشید، مهم نیست چقدر داده­‌ها یا اشتباهات شرم­‌آور به حساب آیند، صداقت همیشه بهترین سیاست است.
• نکته مهم: حین کار، حتماً بایستی دفترچه کنار شما باشد. هرگز به امید این‌که در آینده اطلاعات را در دفترچه ثبت می کنید، کار نکنید! اطلاعات، وقتی اعتبار دارند که بی درنگ ثبت شده باشند.

دستورالعمل انجام پروژه و نگارش پایان نامه

• ایده‌­ی پروژه ممکن است در گروه پخته ‌شود یا توسط دانشجو پیشنهاد گردد، اما پیشبرد جزئیات آن بر عهده دانشجو است.
• بُرد پروژه: هر دانشجو موظف است یک اکانت در سایت Trello.com یا Taskulu.com داشته و برای پروژه خود Board مخصوص درست کند. استاد راهنما و دیگر افراد درگیر در پروژه به Board اضافه شده و در جریان پیشبرد پروژه قرار می گیرند. در هر لیست، کارها را طبق اولویت بچینید.

• هر کاری که در لیست کارهایتان در برد پروژه قرار می دهید بایستی به صورت تخمینی حداکثر 4 ساعت طول بکشد. اگر برآورد شما از انجام کاری بیشتر است، آن را به کارهای کوچکتر تقسیم کنید.
• برنامه ریزی روزانه بر طبق بُرد پروژه: در دوران تحصیلی، امکان اتلاف وقت بسیار زیاد است و زمان شما محدود است. پس برنامه‌ریزیِ روزانه داشته باشید. می توانید از قابلیت های خوبِ calendar.google.com برای برنامه ریزی روزانه استفاده کنید (تقویم شمسی هم پشتیبانی می شود).
• ارتباط گروهی: همه‌­ی دانشجوها می توانند به تناسب در گروه های whatsapp مخصوص دانشجوهای ارشد یا دکتری عضو شوند. این گروه ها برای پیگیری کارها، گزارش­‌دهی و اشتراک گذاری لینک­‌های مربوط ایجاد شده است. لطفاً از قرار دادن پیام‌های غیرعلمی در گروه‌های مجازی یاد شده بپرهیزید.
• هماهنگی‌های گروهی روزانه: یکی از روش های پیشبرد پروژه، استفاده از روش Agile project management یا مدیریت پروژه چابک است. هرچند این روش بیشتر در پروژه های برنامه نویسی استفاده می شود، اما می توان از برخی قسمت های آن برای پیگیری پروژه هایی با ماهیت متفاوت الهام گرفت. در این راستا، گروه های تحقیقاتی، جلسات بسیار کوتاهِ روزانه برای پیگیری کارها تشکیل می دهند (Scrum). اسکرام سعی می‌کند یک پروژه بزرگ با مراحل و پیچیدگی‌های زیاد را به چندین کار یا بخش ثابت و قابل تکرار تقسیم کند. هریک از این کارهای تکراری با طول ثابت را اسپرینت (Sprint) می‌گویند. هریک از اسپرینت‌ها بازه زمانی یک تا دو هفته داشته و پس از اتمام هر اسپرینت، تیم اسکرام باید کنار هم نشسته و جلسه‌هایی برگزار کنند و پس از مشخص کردن گام‌های بعدی، سراغ اسپرینت‌های جدید بروند.
• جلسات روزانه اسکرام مشخصه های زیر را دارند:
• کوتاه هستند (حداکثر 15 دقیقه).
• سرپایی هستند.
• هر فرد گزارش کار دیروز و لیست کار امروز خود را بازگو می کند و موانع کار را بیان می کند. اما جزئیات مشکلات مطرح نمی شوند.
• جلسات با توجه به بُرد پروژه جلو می رود و حین جلسه، بُرد به روزرسانی می شود.
• در پایان جلسه، هر فردی به جمع بندی می رسد که در طول روز چه کاری باید انجام دهد.
• پس از پایان هر اسپرینت؛ بهتر است جلسه‌هایی ۲ الی ۳ ساعته برگزار شود و کلیت کار مورد نقد و بررسی قرار گیرد. جمع‌بندی هر اسپرینت و یافتن روش‌هایی برای پیشرفت روند پروژه ضروری است. همچنین کارهای انجام‌ نشده و کارهای ناتمام مشخص می شود تا در اسپرینت‌های بعدی مورد توجه قرار گیرد.

نکات تکمیلی
نکات زیر از مقاله ای از مجلهBritish Journal Of Guidance and Counseling  اقتباس شده است. این مطالب ممکن است بدیهی به نظر  برسد اما مرور آن‌ها ارزش دارد:

• سعی کنید بیش از حد نگران نباشید ولی از این توصیه سوء استفاده نیز نکنید.
• سعی کنید شرایط خوب کار کردن خودتان را بشناسید و آن شرایط را فراهم کنید.
• برای کارتان برنامه ریزی و زمان بندی کنید.
• و زمان‌هایی را برای فکر کردن در نظر بگیرید.
• هیچ‌وقت فکر نکنید که همه چیز ایده آل پیش خواهد رفت.
• اهداف کوتاه مدتی را برای خود ترسیم کنید.
• ... و اگر به آن اهداف نرسیدید علت آن را بیابید.
• برای مطالعه وسیع روی موضوع، زمان محدودی را در نظر بگیرید.
• سعی کنید همیشه روی بیش از یک موضوع خاص کار کنید تا در صورت بروز مشکل مجبور نشوید از صفر شروع کنید.
• فقط روی یک طرف کاغذ بنویسید و حتما یک خط در میان بنویسید.
• در ابتدای نوشتن، پیش نویسی از فصل مقدمه تهیه کنید ولی تکمیل آن را به آخر کار موکول کنید.
• در مراحل اولیه نگارش حتما از نظرات دیگران در مورد چگونه نوشتن استفاده کنید.
• برای نوشتن پایان نامه زمان کافی پیش بینی کنید.
• به خاطر داشته باشید که سرِ استاد راهنمایتان خیلی شلوغ است، اگر چنین نبود حتما استادتان را عوض کنید.
• با مقررات مربوط به اخذ مدرک و لازمه های فارغ التحصیلی آشنا باشید.
• درباره مقررات و محدودیت های مربوط به ارائه و دفاع اطلاعات کسب کنید و حتما در چند دفاعیه شرکت کنید.
• حتی الامکان سعی کنید پایان نامه را خودتان تایپ کنید و در غیر این‌صورت سعی کنید تایپیستی را انتخاب کنید که با نوع کار شما آشنایی داشته باشد.
• حتما چند پایان نامه از دانشکده خودتان (حتی الامکان پایان نامه های موفق و مربوط به موضوع کارتان) را مطالعه کنید.
• پایان نامه استاد راهنمایتان را مطالعه کنید.
• از ابداع نترسید.
• از اینکه روی نقاط قوت کار خودتان و نقاط ضعف دیگران تاکید کنید هراسی نداشته باشید.
• مرتب به عقب برگردید و کارهایتان را مرور کنید.
• به خاطر داشته باشید که ایده ها و نظرها تغییر می‌کند و مطالبی که می‌نویسید ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.
• برای هر بخش از کار از خودتان بپرسید که آیا این کار ارزش انجام دارد یا خیر.
• با دوستانتان و حتی دیگران درباره کارتان صحبت کنید. از تحقیقتان برای برقراری ارتباط (ایجاد Connection) استفاده کنید.
• هر چه به ذهنتان میرسد و یا از مراجع برداشت می‌کنید را «بنویسید».
• اگر موضوعی را موقتاً کنار می‌گذارید حتماً از آن یادداشتی بردارید تا به موقع از آن استفاده کنید.
• هنگام نکته برداری، اطلاعات کامل مرجع را یادداشت کنید.
• مطمئن باشید که منابع لیست شده جامع و کامل باشد.
• هنگام نوشتن، همزمان مراجع را در یک فایل جداگانه با نرم افزار EndNote یا نرم افزارهای مشابه وارد کنید.
• سعی کنید شکل‌ها و منحنی ها و جداول را به شکل استاندارد و به طور واضح با توضیح کامل ارائه کنید و در صورت کپی از مراجع، حتما در پانویس مرجع را ذکر کنید.
• یک سیستم فایل مناسب برای کارتان ترتیب دهید.
• فکر نکنید که مطالعه یک مقاله‌ی دیگر، تمام مشکلات شما را حل می‌کند.
• .... و به دست نیاوردن آن مقاله که به نظر کلیدی می آید بهانه ای برای ننوشتن و نتیجه نگرفتن نشود.
• فکر نکنید که کپی کردن همان خواندن است.
• سعی کنید که نتایج و مشاهدات را نقد، ارزیابی و تحلیل کنید و صرفا توصیف نکنید.
• از نقل قول ها به تناسب استفاده کنید.
• توجه داشته باشید که کارتان خیلی مهم است چون شما زمان خود را به آن اختصاص داده اید و وقتی شما برای کارتان ارزش قائل شوید، برای دیگران نیز ارزش خواهد داشت.

دستورالعمل نوشتن مقاله علمی

قوانین

• دانشجویان موظف هستند نحوه نگارش مقاله علمی را قبل از شروع نگارش بیاموزند.
• ایده‌­ی نگارش مقاله ممکن است توسط استاد راهنما یا دانشجو داده شود. از آن‌جایی که دانشجو بیشتر درگیر جزئیات کار است و ذهن آزادتری دارد، می تواند ایده‌­های خوبی داشته باشد. از طرف دیگر استاد راهنما تجربه بیشتری داشته و می تواند مسیر پیشبرد مقاله را هدایت نماید.
• در گروه ما، مقاله بایستی با فرمت Microsoft Word تحویل استاد راهنما داده شود (می‌توانید از برنامه latex خروجی .doc بگیرید)
• در نوشتن مقاله، کپی کردن از مقالاتِ دیگر بدون ارجاع مناسب، تقلب محسوب می شود، حتی اگر نویسنده‌ی مقاله‌ی دیگر، خودتان باشید. برای پرهیز از این مشکل، می توانید متن را بازنویسی کرده و در انتهای جمله، ارجاع بدهید. اگر می خواهید متن مقالاتِ دیگر را عیناً تکرار کنید، بایستی از علامت گیومه ("") استفاده کنید.
• در انجام کار علمی، از جعل (ساخت داده غیر واقعی)، فریب (دستکاری داده ها یا ادوات یا مخفی کردن داده­ها)، تقلب (استفاده از برنامه یا نتایج دیگران بدون ارجاع یا اجازه) یا انتحال (استفاده ی بدون ارجاع از کار دیگران، با تغییر ادبیات یا ترجمه) اجتناب کنید.
• تنها داده‌­ها و نتایجی را در مقالات، کنفرانس­‌ها و پایان­نامه گزارش کنید که به صحت آن‌ها اطمینان دارید.
• مقاله ای که نوشته‌­اید را در یک زمان به دو ژورنال نفرستید.
• حق تمامی افراد دیگری که در نتایج پژوهشی نقش داشته­‌اند را به رسمیت بشناسید (به عنوان مثال به صورت تشکر در مقالات یا درج نام آن‌ها در مقالات)

پیشنهاد برای استاندارد سازی نحوه ی نگارش مقاله

• متن پیش نویس مقاله (Draft) توسط دانشجو نوشته می­ شود. در ابتدای نام فایل، تاریخ نگارش را با فرمت میلادی اضافه نمایید و سپس نام نویسنده اول و در نهایت نام مقاله را بنویسید. مثلا 20190431-your_name-paper_name.doc
• سپس مقاله را به استاد راهنما ایمیل کرده و پیگیری کنید تا استاد آن را تصحیح نماید (از طریق منوی  Review>Track changes تغییرات قابل ردیابی می شوند همچنین ممکن است استاد از طریق منوی Comment، نظر خود را در بالون کامنت بگذارد). پس از تصحیح، استاد تاریخ را در نام فایل مقاله به روز رسانی کرده و برای دانشجو ایمیل می­ کند.
• دانشجو تغییرات را می بیند و در صورتی که موافق باشد، از طریق منوی Review>Accept می­تواند تغییرات ایجاد شده توسط استاد را بپذیرد (همچنین می­ تواند تمامی تغییرات را یک‌جا بپذیرد). در صورتی که با تغییری موافق نباشد، آن را رها کرده تا در جلسه حضوری روی آن بحث کند.
• در مورد تغییراتی که خود دانشجو می­ خواهد انجام دهد، بایستی ابتدا قابلیت ردیابی را از طریق منوی  Review>Track changes فعال نموده و سپس تغییرات را انجام دهد. به این روش، استاد می­ تواند ببیند دانشجو چه تغییراتی را ایجاد کرده است.
• در نهایت تاریخ را در نام فایل مقاله به روز رسانی کرده و تحویل استاد راهنما می ­دهد. این فرآیند تا زمانی که استاد راهنما تشخیص دهد، تکرار می شود.
• نکته: در صورتی که استاد فراموش کرده باشد گزینه Track changes را فعال کند. می توانید تغییرات را با استفاده از منوی Review>Compare ببینید. برای این کار بایستی فایلِ قبل و بعد از تصحیح را داشته باشید.

دستورالعمل نوشتن مقاله

• فایل Cheat Sheet منتشر شده توسط Springer برای نگارش مقاله: PDF

دستورالعمل استفاده از ادوات اپتیکی

• بایستی جابه­‌جایی­‌های قطعاتی اپتیکی را در محیطی با دمای ثابت، تمیز و بدون گرد و غبار، در حالیکه دستکش بدون پودر و غیرقابل نفوذ استون در دست دارید، انجام دهید.
• عرق و روغن موجود بر روی دست انسان می­تواند به کوتینگ قطعات اپتیکی آسیب برساند، بنابراین هرگز نباید سطوح عبوری یا بازتابی قطعات اپتیکی را لمس کنید.
• پس از استفاده از دستمال پاک کننده لنز آن را دور انداخته و مجددا از آن استفاده نکنید.
• هنگامی که قطعات اپتیکی از جعبه‌­های پستی یا حمل و نقل آن­‌ها خارج می­شوند، به یاد داشته باشید که آن­ها بسیار شکننده هستند. در یک منطقه تمیز و با دمای ثابت، جعبه را به دقت باز کنید تا مطمئن شوید که به محتویات آن آسیبی نمی­‌رسد. با استفاده از دستکش، قطعات اپتیکی را برداشته و بر روی یک دستمال لنز تمیز یا داخل یک ظرف مخصوص نگهدارنده قطعات اپتیکی قرار دهید.
• لطفا تمامی ادوات اپتیکی که فاقد جعبه مخصوص هستند را داخل کیسه فریزر قرار دهید و در جایی امن قرار دهید.
• برای قطعات اپتیکی بسیار کوچک یا ظریف، موچین پلاستیکی یا ابزار مکش ممکن است برای سهولت در جابه­جایی مفید باشد. هرگز از ابزارهای فلزی برای جابه‌­جایی قطعات اپتیکی استفاده نکنید.
• قطعات اپتیکی را در امتداد سطوح غیر اپتیکی آن مانند لبه‌­ها نگه دارید.
• اکثر کریستال­‌ها به دما حساس هستند و می‌­توانند ترک بردارند، بنابراین همیشه اجازه دهید بسته قبل از باز شدن به تعادل حرارتی برسد.
• با نگه داشتن قطعات اپتیکی در نزدیکی یک منبع نور مرئی، وجود گرد و غبار و لکه‌­ها را بررسی کنید. بررسی قطعات اپتیکی در زوایای مختلف، مشاهده پراکندگی از گرد و غبار و لکه­‌ها را برای شما میسر می­‌سازد.
• توجه داشته باشید که به هیچ عنوان از استون برای تمیزسازی سطوح اپتیکی پلاستیکی و یا ادوات اپتیکی قرار گرفته در نگهدارنده‌­های پلاستیکی استفاده نکنید، زیرا که استون موجب خوردگی پلاستیک و آسیب رسیدن به سطح می­‌گردد. اگر سطح مورد نظر چنین بود، از آب دیونیزه (De-ionized) و کمی مایع ظرفشویی برای پاکسازی استفاده کنید. بدین ترتیب، نخستین گام اطمینان از جنس اپتیک و کوتینگ سطح آن می‌­باشد تا بتوان از حلال مناسب برای تمیزسازی استفاده نمود.

در گام­‌های بعدی، روش­‌های تمیزسازی ادوات اپتیکی به تفصیل شرح داده شده است، اما لازم به ذکر است که پیش از اقدام به تمیزسازی، می‌­بایستی پروتکل­‌های مخصوص شرکت سازنده آن قطعه را به دقت مطالعه کنید و پس از آن با نظارت افرادی که تجربه انجام این پروسه را دارند اقدام به تمیزکاری کنید. 

دستورالعمل تمیز کردن ادوات اپتیکی

استفاده از هوای تمیز برای پاک کردن گرد و غبار

• پاک کردن گرد و غبار همیشه اولین قدم برای تمیز کردن قطعات اپتیکی است.
• دستمال کشیدن روی قطعاتی که گرد و غبار دارند، مانند تمیز کردن آن‌­ها با کاغذ سنباده است. ذرات گرد و غبار مانند دانه‌­های سمباده موجب خراش سطوح می­‌شوند. بنابراین همیشه قبل از پاک کردن هر قطعه، گرد و غبار را با دمنده‌ی پوآر یا کپسول هوای تمیز فشرده و فیلتر شده یا نیتروژن از بین ببرید.
• از فوت کردن بر روی سطح اپتیکی بپرهیزید، زیرا که این کار موجب پرت شدن قطرات ریز از دهان بر روی سطح و آسیب‌­دیدگی آن می­‌گردد. هنگام استفاده از کپسول هوا توجه کنید که به هیچ عنوان آن را پیش از و همچنین در هنگام استفاده تکان ندهید. علاوه­‌براین، موقع استفاده از کپسول سر نازل را در فاصله­ای ایمن از سطح اپتیکی قرار دهید زیرا که برخورد نازل با سطح، موجب آسیب دیدگی عمیق آن می‌­گردد. این فاصله می­بایستی در حدود 15 سانتیمتر در نظر گرفته شود.
• توجه شود که روش مذکور تنها روش ایمن و غیرتماسی است که برای تمامی سطوح اپتیکی قابل استفاده است. به ویژه برای ادواتی چون توری پراش، قطبشگرهای کلسیت(Calcite Polarizers)، آینه­‌های فلزی محافظت نشده، جداکننده پرتو پوسته نازک (Pellicle Beam-Splitters) که در برابر تماس فیزیکی به شدت آسیب‌­پذیر هستند تنها روش تمیزسازی به حساب می­آید.
• همچنین دقت گردد که غشا نیتروسلولز 2 میکرومتری قرار گرفته بر روی جداکننده پرتو پوسته نازک بسیار شکننده است و به راحتی توسط فشار هوا شکسته می­‌شود. در صورت استفاده از کپسول هوا اطمینان حاصل کنید که نازل کپسول به اندازه کافی به دور از سطح قرار گرفته است.

پس از طی این مرحله، اگر همچنان قطعات تمیز نشده باشند، استفاده صحیح از حلال­ها و دستمال­‌های پاک کننده لنز می­تواند کارساز باشد. دقت شود که هنگام تمیز کردن اپتیک، همیشه از دستمال اپتیکی مخصوص (و یا پارچه کتان خالص، تمیز و سفید رنگ) و حلال­های ایمن استفاده کنید تا از آسیب رساندن به سطوح جلوگیری شود. دستمال مورد استفاده بایستی همیشه با یک حلال قابل قبول مرطوب باشد و هرگز به صورت خشک استفاده نگردد. حلال­‌های معمولی که در طول تمیز کردن ادوات استفاده می‌­شوند شامل استون، متانول و الکل ایزوپروپیل (ایزوپروپانول) هستند. از تمامی حلال‌­ها با احتیاط استفاده کنید زیرا که اکثر آن­‌ها سمی ویا قابل اشتعال هستند. قبل از استفاده از حلال‌­ها، اطلاعات مرتبط با آن ماده را به دقت مطالعه کنید.

استفاده از حلال‌­ها و دستمال­‌های پاک کننده لنز
نکات کلی

• استفاده از حلال‌­های تمیز کننده شیشه و یا دستمال کاغذی یا پارجه لباس موجب خراشیده سطوح قطعات می شوند، بنابراین همیشه ادوات اپتیکی را با حلال مناسب و یک پارچه مخصوص با پرز کم تمیز کنید.
• همیشه به همراه استفاده از دستمال مخصوص لنز از حلال‌­ها نیز استفاده کنید، زیرا استفاده دستمال به تنهایی موجب خراشیده شدن سطوح می­‌گردد.
• یک حلال خوب ترکیبی از 60٪ استون و 40٪ متانول می‌­باشد. (زیرا استون به تنهایی خیلی سریع خشک می­شود و نمی­‌تواند تمام گرد و غبار را حل کند.) استفاده از متانول زمان تبخیر را کند می‌­کند، و همچنین آلودگی­های که استون نمی­‌تواند به تنهایی تمیز ­کند را از بین می‌­برد.
• پیش از تمیزسازی سطوح، ابتدا لبه‌­های بیرونی قطعات را پاک کنید، زیرا که این عمل مانع از کشیده شدن و جابه‌­حایی مجدد آلودگی­‌ها بر روی سطوح می­‌شود.
• به یاد داشته باشید که قطعات اپتیکی را به آهستگی و با نرخ ثابت تمیز کنید.
• برای تمیز کردن قطعات اپتیکی پلاستیکی و یا آن‌­هایی که در داخل نگهدارنده‌­های پلاستیکی قرار دارند، به هیچ عنوان از استون استفاده نکنید! زیرا استفاده از استون منجر به خوردگی پلاستیک می‌­شود. بهترین روش برای پاک­‌سازی آن‌­ها استفاده از هوای فشرده و یا آب مقطر می‌­باشد.
• اگر نوع کوتینگ سطوح ناشناخته است، به منظور جلوگیری از آسیب به آن­‌ها، از آب مقطر به همراه مایع صابون مخصوص ظروف که بسیار رقیق شده است، استفاده کنید.
• در مورد ادواتی که داخل نگهدارنده قرار دارند دقت شود که ابتدا لبه­ی اتصالی بین نگهدارنده و قطعه اپتیکی تمیز گردد تا گرد و غبار جمع شده در آن ناحیه پاک­سازی شود و سپس اقدام به تمیزسازی سطح گردد. اهمیت این روش این است که مانع از کشیده شدن ذرات غبار بر روی تمامی سطح می­شود.

تکنیک Drop and Drag

• قطعه اپتیکی خود را بر روی سطحی تمیز و غیر زبر قرار دهید،
• سپس با استفاده از دمنده‌ی پوآر یا کپسول هوای تمیز فشرده یا نیتروژن، گرد و غبار موجود را از بین ببرید.
• سپس دستمال تمیز مخصوص لنز را بر روی قطعه خود قرار دهید،
• به میزان لازم حلال بر روی آن بریزید
• و به آرامی دستمال را بر روی سطح قطعه جا­به­‌جا کنید.

 

تکنیک Brush

• ابتدا با استفاده از دمنده پوآر یا کپسول هوای تمیز فشرده یا نیتروژن، گرد و غبار موجود را از بین ببرید
• سپس دستمال مخصوص لنز را چند لایه تا کنید،
• توسط انبر کوچک (موچین) آن را کنترل کنید.
• مقداری حلال بر روی دستمال بریزید
• دستمال را تحت فشاری یکنواخت و به آرامی بر روی سطوح قطعه جا­به‌­جا کنید.
 

 

تکنیک Wipe

• این روش به هیچ عنوان برای سطوح با کوتینگ فلزی توصیه نمی­‌شود.
• این روش برای تمیز کردن لکه‌­های سرسخت­‌تر مفید است. همان‌طور که در روش فوق توضیح داده شده است، دستمال مخصوص لنز را جمع کنید و به جای استفاده از موچین آن را با انگشتان خود با اعمال فشار یکنواخت و به آرامی بر روی سطح بکشید.

 

 

تکنیک غوطه­‌ورسازی
برای کوتینگ­‌های نرم‌­تر، که راحت‌­تر آسیب می‌­بینند، استفاده از روش "غوطه‌­وری" توصیه شده است.

• هرگونه گرد و غبار را از قطعه اپتیکی پاک کنید
• سپس آن را درون حلال استون غوطه­‌ور کنید.
• اگر قطعه اپتیکی بسیار کثیف است، می‌­توانید از حمام اولتراسونیک نیز استفاده کنید.
• چندین بار تا زمانی که قطعه به طور کامل تمیز شود، آن را در حلال تمیز و تازه غوطه‌­ور کنید.
• در صورت تأیید سازنده، می‌­توان اثرات انگشت و ذرات بزرگ گرد و غبار را با غوطه­‌وری در محلول رقیق آب مقطر و صابون مخصوص اپتیکی از بین برد. برای از بین بردن آلاینده­‌ها، ادوات اپتیکی نباید بیش از حد لازم در محلول غوطه‌­ور بمانند. پس از آن، ادوات را در آب مقطر بشویید. در صورتی که محلول­‌های تمیزکننده در هنگام خشک شدن روی ادوات باقی بمانند، موجب ایجاد رگه­‌هایی بر روی سطوح ادوات می‌­گردند.

 

برای تکمیلِ آموزش در مورد کار با ادوات اپتیکی، لطفا فیلم های کوتاه آموزشی را ببینید.

 

 

 

 

مراجع:

  https://www.newport.com/n/how-to-clean-optics

 https://www.thorlabs.com/tutorials.cfm?tabID=F7DE0192-825F-4760-B5BD-FECC3D14A856#:~:text=Take%20a%20fresh%2C%20clean%20sheet,being%20held%20above%20the%20optic.

 https://www.edmundoptics.com/knowledge-center/application-notes/optics/cleaning-optics/#:~:text=If%20more%20cleaning%20is%20necessary,redistributing%20it%20on%20the%20surface.

 https://www.edmundoptics.com/knowledge-center/video/tutorials/quick-tips-for-cleaning-optics/

 https://www.youtube.com/watch?v=Tz4Dy5D6kdw

 https://www.youtube.com/watch?v=9Pq4SeNmFYw

  https://www.photonics.com/Articles/Cleaning_Optics_Choosing_the_Best_Method/a32199

دستورالعمل استفاده از مواد شیمیایی

نگهداری

• مواد شیمیایی بایستی در مکانی که تهویه مناسب دارد نگهداری شود.
• در صورت لزوم بایستی حتماً از علائم هشدار دهنده استفاده شود (مانند سمی، آتش زا و...).
• موادی که خطر زیادی دارند در مکانی با فاصله از دیگر مواد نگهداری شوند.
• تعدادی ظرف اضافی در انبار برای مواقع ضروری (مانند وقتی که ظرفی دچار نشتی می شود) وجود داشته باشد.
• در کنار درب انبارِ مواد آتش زا، بایستی کپسول آتش نشانی وجود داشته باشد.

استفاده

• هنگام برداشتن مایعات با سرنگ از ظرف اصلی، به هیچ وجه از سوزن استفاده شده دوباره استفاده نکنید.
• برای آغشته کردن پارچه یا دستمال کاغذی به استون یا الکل، آن را از طریق پیست روی دستمال بریزید و از قرار دادن دستمال روی دهانه خروجی ظرف و سپس سروته کردن ظرف خودداری کنید.
• برای رقیق کردن اسید، هرگز حلال را داخل اسید نریزید، بلکه اسید را به آرامی داخل ظرف حلال بریزید.

ایمنی

در صورتی که مواد شیمیایی روی کف زمین ریخت، اگر خطر زیاد بود (میزان ماده­ی ریخته شده زیاد بود یا گاز سمی یا خطر اشتعال وجود داشت):

• با حراست ساختمان تماس بگیرید.
• افراد دیگر را خبر کنید تا منطقه را ترک کنند.
• اگر مقدور است کاری کنید که مواد بیشتر پخش نشوند.
• همچنین از علائمی استفاده کنید تا دیگران وارد محدوده خطر نشوند.

در صورتی که مواد شیمیایی روی زمین ریخت، اگر خطر زیاد نبود:

• دیگرانی که در اتاق هستند را مطلع کنید.
• آرامش خود را حفظ کنید.
• کیت نشت مواد شیمیایی را باز کنید.
• عینک محافظ و دستکش مناسب و روپوش مخصوص را از داخل کیت برداشته و بپوشید.
• از کفش روبسته استفاده کنید.
• طبق پروسه ی گفته شده در زیر عمل کنید.
• پس از تمیزکاری، استاد خود را خبر کنید تا ملاحظات بعدی را برای جلوگیری از تکرار اتفاق اتخاذ کند.

جدول برخی مواد شیمیایی خطرناک و خنثی کننده های آن:

ماده شیمیایی	خنثی کننده / تمیز کننده
اسید	بی کربنات سدیم (جوش شیرین)
باز	اسیدسیتریک، اسید استیک رقیق، سرکه یا سدیم بی سولفات
حلال های آلی	پد جاذب، زغال چوب یا شن
فلزات (مثل سدیم)	از آب استفاده نکنید! از شن یا مواد مناسب دیگر استفاده کنید
مواد دیگر	جذب مواد خنثی مانند شن کنید و جمع آوری نمایید

پروسه تمیزکاری:

• از خروج مواد به داخل چاه جلوگیری کنید،
• اگر مقدور است دور مواد شیمیایی دیواره ایجاد کنید تا بیشتر پخش نشود.
• خنثی کننده را از سمت مرزهای مایع به سمت مرکز بریزید و صبر کنید واکنش آن تمام شود.
• مراقب حرکت مایعات باشید.
• مراقب باشید که بالای مواد شیمیایی تنفس نکنید.
• در نهایت از کاغذ pH متر استفاده کنید تا مطمئن شوید خاصیت اسیدی/بازی از بین رفته است.
• سپس مواد باقیمانده را با جارو و خاک انداز جمع آوری کرده (می توانید از شن کمک بگیرید) و در سطل زباله ی معمولی بیاندازید (البته اگر ماده، سمیت دیگری ندارد).
• مکان مورد نظر را با آب و صابون فراوان بشویید.

دستورالعمل استفاده از پرینتر سه بعدی FDM

قبل از استفاده:

• برای طراحی قطعات مکانیکی برای پرینت سه بعدی میتواند از نرم افزار SolidWORKS استفاده کنید و برای تبدیل فایل خروجی (فرمت stl) به فایل مورد نیاز پرینتر سه بعدی از نرم افزار Wanhao Maker استفاده کنید. خروجی این نرم افزار به صورت *.i خواهد بود.

• پرینتر حدود 0.2 میلیمتر از هر طرف، دیواره ها را ضخیم تر و سوراخ ها را کوچک تر میزند، هنگام طراحی لحاظ کنید.
• در صورتی که نیاز به پرینت ظریف دارید، در تنظیمات برنامه WanhaoMaker، High Quality با 20% پرشدگی را انتخاب کنید.
• می توانید مکان قطعه را از مرکز بستر به سمت گوشه ها ببرید تا از قسمت های کمتر استفاده شده ی بستر استفاده کنید.
• سوراخ های کوچک (قطر کمتر از 5 میلیمتر) و دیواره های شیب دار (شیب بیشتر از 45 درجه) نیازی به Support ندارند.
• در استفاده از Support دقت نمایید که قطعه ی ساپورت به سختی جدا می شود، بنابراین بهتر است به جای استفاده از این گزینه، طراحی را چند تکه کرده و در پایان با چسب قطره ای به هم متصل نمایید.
• در صورتی که چند قطعه برای پرینت دارید، به منظور افزایش کیفیت و صرفه جویی در زمان، آن ها را در فایل های جداگانه قرار دهید و جداگانه پرینت کنید. از قرار دادن چند قطعه در یک فایل اجتناب کنید.
• در صورتی که قطعه بزرگی برای پرینت دارید (جرم بزرگتر از 50 گرم)، با مسئول پرینتر طراحی خود را چک نمایید.

هنگام استفاده:

• ابتدا فیلامان پرینتر را در مکان خود جا بزنید. (به صورت دستی یا از منوی پرینتر)
• دقت نمایید که صفحه بستر (پلکسی گلس) نسبت به حرارت نازل حساس است. در صورتی که مشاهده کردید نازل روی صفحه کشیده می شود، سریعاً پرینت را متوقف کنید.
• صفحه بستر از قبل تنظیم شده است و نیازی به تنظیم مجدد ندارد. در صورتی که نازل درست روی صفحه قرار نمی گیرد، قبل از هر چیز چک کنید که صفحه ی بستر به درستی روی سه پایه ی خود قرار داده شده باشد.
• هنگام پرینت به هیچ وجه به صفحه بستر دست نزنید. چرا که با جا به جا شده بستر، کیفیت پرینت کاهش می یابد.
• در صورتی که پرینت زمان زیادی می برد و قصد ترک اتاق را دارید، حتما چک کنید که لایه های اولیه ی قطعه درست پرینت شوند.
• هر بار که اتاق را ترک می نمایید، درب آن را قفل کنید.

پس از استفاده:

• به منظور جلوگیری از شکننده شدن فیلامان، فیلامان را از پرینتر بیرون بکشید. (به صورت دستی یا از منوی پرینتر) و آن را در پک بگذارید.
• پرینتر را خاموش کنید.
• میز پرینتر را کاملاً تمیز نمایید.
• کف اتاق را تمیز نمایید.
• نام خود و دیگر مشخصات پرینت را در دفتر مربوطه ثبت نمایید.

دستورالعمل استفاده از پرینتر سه بعدی LCD

پرینتر LCD بر مبنای تابش نور بر رزینِ حساس به نور کار می کند. پرینتر ما از نور UV استفاده می کند.

آماده سازی پرینتر

• رزین پرینتر حساس به نور است. لطفاً سعی کنید حین کار با پرینتر، رزین در معرض نور محیط قرار نگیرد.
• بستر پرینت رو به پایین است و پرینت به صورت وارونه صورت می گیرد.
• صفحه طلقی کف حوضچه به شدن نسبت به ضربه و وجود ذرات کوچک حساس است.
• اگر بستر فلزی پرینت داخل حوضچه است، از تنظیمات دستگاه آن را حداقل تا ارتفاع 5 سانتیمتری بالا بیاورید.
• دستگاه را خاموش کنید، بستر فلزی را با باز کردن پیچ مشکی رنگ باز کنید.
• بستر فلزی را با ایزوپروپیل الکل یا استون و دستمال بدون پرز تمیز کنید. بستر فلزی را سر جای خود محکم کنید.
• در صورتی که از چندین روز قبل در حوضچه رزین باقی مانده است:
• حوضچه را با باز کردن دو پیچ طرفین، باز کنید.
• رزین را به محفظه ثانویه برگردانید. (می توانید از کاردک لاستیکی کمک بگیرید)
• حوضچه را با ایزوپروپیل الکل بشویید. همچنین می توانید از استون استفاده کنید.
• در صورتی که از ریختن رزین زمان زیادی نگذشته:
• دستکش دست کنید و کف حوضچه را با نوک انگشت جاروب کنید تا مطمئن شوید ذرات کف حوضچه باقی نمانده است.

توجه: طلق حوضچه نباید با دست تماس پیدا کند. در صورتی که دستتان زیر یا روی طلق را لمس کرد، با دستمال کاغذی بدون پرز و استون، آن را تمیز نمایید.

• مواد مخلوط در رزین به مرور زمان ته نشین می شوند. بنابراین قوطی رزین را حدود 1 دقیقه تکان دهید تا مواد آن کاملاً مخلوط شوند.
• حتماً رزین را از صافی پارچه ای گذرانده و حداکثر تا خط نشانگر MAX داخل حوضچه بریزید.
• درب دستگاه را ببندید تا رزین در معرض تابش نور قرار نگیرد.

الاینمنت و تمیزکاری LCD

توجه: الاینمنت و تمیزکاری LCD فقط توسط مسئول پرینتر صورت می گیرد.

• برای الاینمنت، بستر فلزی و حوضچه باید کاملاً تمیز باشند و حوضچه در جای خود محکم شده باشد.
• پیچ مشکی بستر فلزی را شل کنید، پیچ های آلن که از بالا به بستر فلزی فشار می آورند را نیز شل کنید.
• از منوی تنظیمات، پرینتر را Home کنید.
• پیچ های آلن را سفت کنید. مقدار نیرویی که وارد می کنید نباید زیاد باشد، فقط در حدی که حس کنید پیچ، بستر فلزی را لمس کرده.
• پیچ مشکی را سفت کنید.
• تمیزکاری LCD: در صورتی که LCD کثیف شد فوراً بایستی دستگاه خاموش شود و LCD با استون و دستمال کاغذی تمیز شود. دستمال کاغذی آغشته به استون را از وسط به سمت کناره بکشید و از هر سمت دستمال تنها یک بار استفاده شود.

آماده سازی فایل برای پرینت

• نرم افزار Chitubox را نصب نمایید.
• در منوی تنظیمات، مقادیر زیر را وارد نمایید:

توجه: در تنظیمات بالا، زمان تابش بسته به شرایط ممکن است عوض شود:

	Layer Height: 0.05 mm	Layer Height: 0.025 mm
رزین سفید	Exposure Time: 3s	Exposure Time: 1s or 2s
رزین مشکی	Exposure Time: 5s	Exposure Time: 3s

• قطعه را از طریق Open file به محیط نرم افزار اضافه کنید.
• در صورت نیاز، از منوی Support، به قطعه ساپورت اضافه کنید.
• برای اجتناب از Shrinkage، می توانید قطعه را به صورت مورب قرار دهید. (حول محور x یا y کمی بچرخانید)
• دکمه Slice  را زده و پس از بررسی لایه های ایجاد شده، فایل را در UBS ذخیره کرده و از طریق پرینتر، پرینت نمایید.
• پس از اتمام پرینت، بستر فلزی را باز کرده و با کاردک، با ظرافت قطعه را از بستر جدا کنید.

توجه: مراقب باشید کاردک روی بستر فلزی خش نیندازد!

تمیزکاری

• قطعه را با ایزوپروپیل الکل بشویید تا رزین های اضافی پاک شوند (می توانید در ایزوپروپیل الکل غوطه ور سازید)
• در صورتی که نیازی به پرینت ندارید، رزین باقیمانده را به محفظه ثانویه ای برگردانید و حوضچه و بسترفلزی را با استون بشویید.
• در صورتی که میخواهید طی یکی دو روز آینده، دوباره از پرینتر استفاده کنید، نیازی به خالی کردن رزین نیست، تنها با انگشت خود کف حوضچه را جاروب کنید تا مطمئن شوید ذرات در حوضچه باقی نمانده است.
• می توانید قبل از جدا کردن ساپورت، قطعه را در معرض نور آفتاب قرار دهید تا رزین کاملاً سخت شود.

قوانین استفاده از دستگاه CNC

• دستگاه CNC برای استفاده ی علمی افراد ساختمان تهیه شده است. برای استفاده های دیگر، بایستی با استاد راهنمای خود هماهنگی به عمل آورید.
• آموزش:
• هر فردی که درخواست استفاده از CNC را دارد بایستی قبل از اولین استفاده از دستگاه CNC آموزشهای لازم را از طریق ناظر طی نماید. می توانید از فایل دستورالعمل و ویدئوی آموزشی مربوطه نیز کمک بگیرید.
• همه موارد آموزش بایستی در دفتر آزمایشگاه تان نوشته شود.
• در اولین استفاده بایستی طراحی و خروجی گرفتن از نرم افزارها و راه اندازی دستگاهها و کار با آنها در حضور ناظر صورت پذیرد.
• در نهایت ناظر توانایی فرد را در مورد استفاده از دستگاه CNC تایید کرده و در دفتر فرد مورد نظر یادداشت می کند.
• برای طراحی قطعات مکانیکی برای CNC میتوانید از نرم افزار SolidWORKS یا CorelDRAW یا AutoCAD استفاده نمایید. برای تبدیل فایل های مورد نیاز برای دستگاه CNC از نرم افزار Autodesk ArtCAM استفاده نمایید. خروجی این نرم افزار  *.cnc خواهد بود.
• اگر قبل یا بعد از استفاده از دستگاه متوجه ایرادی در آن شدید، حتماً به مسئول CNC اطلاع دهید تا مشکل سریعاً برطرف گردد.
• در حین کار دستگاه را به حال خود رها نکنید و به صورت مدام روند کار را چک کنید.
• بعد از اتمام کار حتماً روی دستگاه و محیط اطراف را با جارو و جاروبرقی تمیز نمایید. اگر دیگران در این مورد کوتاهی کرده اند، شما بی تفاوت نباشید.
• مشخصات قطعه ساخته شده (و یا حتی خراب شده و علت خراب شدن) را در دفتر CNC ثبت نمایید.
• تمامی افرادی که با دستگاه کار می کنند موظف هستند در صورت بروز مشکل روی حل مشکل (تعمیر، خرید قطعات، تست) وقت بگذارند. اگر دیگران در این مورد کوتاهی کرده اند، شما بی تفاوت نباشید.
• در صورت عدم رعایت موارد ایمنی هزینه مالی و زمانی مشکلات ایجاد شده برای دستگاه بر عهده استفاده کننده است.
• قبل از خرید ابزارآلات مورد نیاز برای دستگاه، با مسئول CNC هماهنگی به عمل آورید. 

دستورالعمل نگارش پروپوزال پسادکتری

رساله ی دکترا به هر صورت تمام می شود و وقت آن می رسد که به آینده خود فکر کنید. یکی از راه های پیش رو، ادامه دادن مسیر دانشگاهی است. پس بایستی برای دوره تحقیقاتی پسا دکتری اقدام کنید. درخواست پسادکتری در بسیاری از جوانب شبیه درخواست کار است. اما نه در همه ی جزئیات. در واقع درخواست پسادکتری شامل این موارد می شود:

• یک cover letter
• یک پروپوزال 4 صفحه ای
• توضیحی در مورد دوره درسی پیشنهادی
• و بیانیه کوتاهی که نشان دهد شما چگونه در محیط علمی ارتباط برقرار خواهید کرد.

قسمت اول: Cover letter

شامل بخش های مقدمه، بحث، مقالات

در جای جای این نوشته بایستی ارتباط کار شما به ماموریت بیان شده و نتایج و فواید کار به صورت شفاف مشخص شده باشد. این کار سخت است و نیازمند تغییرات ظریف مواد Cover letter است و نیاز است تا پروژه خود را در قالب خواسته های ماموریت خود در آورید.

پس از بحث در مورد موضوع تحقیق، نامه ی درخواست باید شامل برنامه یکساله تحقیق با تفکیک ماه به ماه باشد.

در ادامه بحث بسیار کوتاهی در مورد تجربه تدریس (Teaching experience) آورده می شود و در ادامه بحثی در مورد کلاس درسی لازم برای دوره پسادکتری. همچنین توضیحی در مورد اینکه چگونه این کلاس درسی می تواند روند تحقیق را بهبود بخشد.

در نهایت، نتیجه گیری با یک پاراگراف کوتاه در مورد اینکه چگونه تحقیق پسادکتری مورد استفاده قرار خواهد گرفت، چگونه ارتباط موثر در جامعه ی علمی دانشگاه، در بهبود روند تحقیق موثر خواهند بود و کاندیدای پسادکتر در این مورد چگونه ایفای نقش خواهد کرد.

توجه: Cover letter نباید بیشتر از 2 صفحه شود.

همچنین توجه داشته باشید که پسادکتری نباید در خدمت شما باشد، این شما هستید که باید در خدمت پسادکتری باشید. نامه را به گونه ای بنویسید که نشان دهد شما چگونه در جایگاه خود در کار علمی مشارکت خواهید کرد. این کار را به دور از تملق، سرگردانی و التماس انجام دهید. به جای آن اساتیدی که در دانشگاه می توانید با آن ها در ارتباط علمی بین رشته ای همکاری داشته باشید و کار آن ها به ماموریت شما نزدیک است را معرفی کنید و به طور شفاف بگویید چگونه با آن ها ارتباط برقرار خواهید کرد.

 

قسمت دوم: 4-Page Research Proposal

این بخش صرفا در صورت نیاز نوشته می شود

یک پروپوزال شامل موارد زیر می شود:

بیانیه ای در مورد عنوان و علتِ اهمیت و جذابیت آن

تاریخچه ی مختصر در مورد موضوع

بیان نواقص و محدودیت هایی که بر سر راه این موضوع وجود دارد.

منابعی که نیاز به استفاده از آن ها وجود دارد و اینکه چگونه آن منابع در فائق آمدن بر مشکلات و پیشبرد پروژه به شما کمک می کنند. این قسمت را همراه با جزئیات ذکر کنید.

بگویید در نظر دارید در کدام نشریات مقالات خود را چاپ کنید (همراه با دلیل). البته لیست نشریات را بیش از اندازه دراز نکنید.

 

در پاراگراف های ابتدایی اهمیت کار خود را تشریح کنید. (بد نیست نقش خود را در پیشبرد اهداف ماموریت مانند نقش یک قهرمان توصیف کنید). سپس پروپوزال را با قسمتی در مورد توصیف یک پروژه ی با اهمیت و اثرگذار و همچنین قسمتی در مورد توصیف یک برنامه مشخص و عملی ادامه دهید. معمولا قسمت دوم توسط کاندیداها درست انجام نمی شود.

توجه نمایید که شما در خدمت پسادکتری هستید. پسادکتری از وقتی که سپری می کنید مقاله می خواهد، پسا دکتری می خواهد که در قسمت قدردانی کتابتان ذکر شود. پسادکتری می خواهد که در پاورقی ذکر شود و...

کمیته ی پسادکتری به بررسی این نکته می پردازد که درخواست کننده چگونه به نحوی بهینه و موثر از زمان دانشگاه استفاده می کند تا مقالات را تکمیل نماید. شما با داشتن برنامه ی ماهانه یا برنامه ی کار می توانید آن ها را تحت تاثیر قرار دهید. برنامه ای که صریحا نشان می دهد چگونه و در چه زمانی تحقیق جدید را هدایت می کنید، چگونه و در چه زمانی فصول کتاب را تکمیل می کنید، چگونه و در چه زمانی مقالات را نوشته و منتشر می کنید.

قسمت نتیجه گیری را با نتایج قوی و قابل توسعه بنویسید. نتایجی که به وضوح نشان دهد چگونه دوره سالانه پسادکتری در پیشرفت فعالیت علمی و مسیر شغلی شما به عنوان دانشمندی جهانی (world-class scholar) ایفای نقش می کند. فرد پسادکتری آینده علمی جهان را می سازد، پس نقش خود را دست کم نگیرید و به خود به چشم یک رهبر نگاه کنید.

به طور کلی در نوشتن پروپوزال، می توانید به نکات زیر دقت داشته باشید:

از دستورالعمل پیروی کنید: دستورالعمل هر دانشگاه را می توانید از آن ها بخواهید. توجه داشته باشید که پروپوزال شما با شاخص های رقابتی آن مجموعه سنجیده می شود.

قبل از نوشتن پیش نویس، متن خود را تقسیم بندی کنید: بسته به طول پروپوزال، تصمیم بگیرید که کجا از عناوین و سرفصل ها استفاده کنید. (مانند مقدمه، پیش زمینه، روش ها و...)

مخاطب خود را بشناسید: پروپوزال خود را با زبانی ساده  و روان و با کمترین کلمات تخصصی بیان کنید. مطمئن شوید که متن پروپوزال خالی از اشکالات املایی یا گرامری است. توجه داشته باشید تخصص اعضای کمیته داوری شامل همه ی زمینه ها می شود و متن های ساده را می پسندند.

اثرگذاری را در جملات آغازین انجام دهید: افرادی که پروپوزال شما را بررسی می کنند سرشان شلوغ است. پس کاری کنید که توجه آن ها را جلب کند. فهم پروپوزال را برای آن ها ساده کنید. نشان دهید که پروژه شما خلاقانه و با ارزش است. اشتیاق خود را بروز دهید، اشتیاق به آن ها سرایت می کند! پروپوزال خود را به گونه ای سازمان دهید که دارای جلوه ای محکم، یکپارچه و حاوی نکاتی متمرکز بر سوال اصلی باشد. (مثلا I am looking at this to show…). یک پروپوزال وقتی محکم است که شامل فرضیه و اهداف پژوهشی شفاف و سوالات مهم برای پاسخگویی باشد. همچنین مسیرهایی که برای رسیدن به اهداف در نظر دارید را ذکر کنید.

نیاز است تا کار شما از کار دکتری مجزا و پیشرفته تر باشد. البته نه در حدی که غیرواقعی به نظر برسد.

به طرزی شفاف نشان دهید که تحقیق شما چگونه در پیشبرد علم یا حل سوالی در زمینه ای تحقیقاتی کمک می کند.

عنوانی شفاف انتخاب کنید: مهم است که عنوان پروژه شما قابل فهم برای عموم، حاوی اهداف تحقیق و جذاب باشد.

به جنبه های چند رشته ای (multidisciplinary) کار خود (اگر وجود دارد) اشاره کنید.

نشان دهید که پروژه شما تحقق پذیر است: نشان دهید که شما شایستگی هدایت پروژه را دارید و بهترین مکان را برای تحقق اهداف خود انتخاب کرده اید.

متن پروپوزال خود را برای بازبینی و نظر دادن به دیگران بدهید: بازخورد بگیرید و تصحیح کنید و سپس دوباره بازخورد بگیرید. هرچه واگرایی نظرات و انتقادات در مورد پروپوزال شما بیشتر باشد، برای مخاطبین چند رشته ای مناسب تر است.

توجه داشته باشید که هیچ چیز غیرقابل تغییر نیست: پروپوزال شما یک مستند الزام آور نیست، بلکه صرفا پیشنهاد است. اینکه در نهایت پیگیری های شما منجر به چیز متفاوتی نسبت به پروپوزال شود قابل درک است. به جای نگاه به سند پروپوزال به عنوان یک سند نهایی و الزام آور، به آن به عنوان یک مسیر منعطف جذاب (اما شدنی) که تمایل زیادی به انجامش دارید نگاه کنید.

واقع نگر باشید. کمیته ی پسادکتری به دنبال پروژه های اثرگذار هستند اما نباید قول چیزی فراتر از توان خود بدهید.

از تجربیات افراد دیگر در مجموعه ی خود استفاده کنید. آن ها ممکن است چیزهایی در مورد دانشگاه های خوب و افرادی که اپلای موفق داشته اند به شما بگویند.

در مورد همکار پروژه فکر کنید. این همکار می تواند فردی از یک سازمان / موسسه باشد که ارتباط با آن سازمان/ موسسه برای دانشگاه هدف شما جذاب است. بنابراین قبل از اپلای، با ان فرد ارتباط برقرار کنید.

خلاق باشید و از موضوعات بین رشته ای و آزمایش پذیر بهره ببرید.

صبور و پایدار باشید. معمولا پروسه انتخاب پروژه های پسادکتری طولانی است. معمولا در کشاکش مقاله نوشتن، تدریس، انجام آزمایش ها و نوشتن پروپوزال پسا دکتری، مورد آخر قربانی می شود. اما حتی اگر اپلای برای این دوره موفق نباشد، بازخوردهای آن می تواند راهگشای ادامه ی زندگی علمی شما باشد.

سرخورده نشوید. حتی اگر در اپلای های ابتدایی موفق نشوید، می توانید از آن ها بازخوردهای مفیدی بگیرید که در اپلای های بعدی به کارتان بیاید. 

قسمت سوم: Proposed Class Description

این قسمت صرفا در صورت نیاز نوشته می شود

دوره کلاسی پیشنهادی نباید خیلی عمومی و پایه ای باشد، چرا که فرد پسادکتری به عنوان فرد حرفه ای استخدام شده. افرادی که فرد پسادکتری را استخدام می کنند هزینه زیادی می کنند و به دوره ای خاص که در راستای برنامه علمی وی باشد می اندیشند. همچنین عنوان درسی نباید بیش از حد محدود به موضوعی خاص باشد و باید حاوی مطالب وسیع تری نسبت به موضوع پسادکتری باشد.

سمت چهارم: Statement of Participation in Campus Community

این قسمت را می توانید در انتهای Cover letter  اضافه کنید

چیزی که کمیته ی پسادکتری نمی خواهد این است که شما به درون اتاق خود بخزید و در طول سال دیده نشوید. بلکه چیزی که انتظار دارند این است که با محیط علمی دانشگاه ارتباط برقرار کنید. بنابراین خود را مطابق با این جهت معرفی کنید. برنامه های دانشگاه را شناسایی کنید و در مورد پیش بینی مشارکت خود در آن ها صحبت کنید. دو یا سه نفر از اعضای هیات علمی را همراه با برنامه ای که برای ارتباط با آن ها دارید ذکر کنید.

در همه حال حواستان باشد که به عادت های دوران دانشجویی برنگردید. شما برای «یادگیری» یا «مطالعه همراه دیگران» به دانشگاه نیامده اید. بلکه یکی از دانشمندان آن مجموعه هستید و ممکن است دیگران از شما چیزهایی یاد بگیرند. در واقع موضع صحیح این است که شما فردی هستید که زمینه ی پویای تجربیات خود را به مجموعه آورده اید و به آینده با دید انرژی دهنده و خلاق نگاه می کند. کاری کنید که کمیته ی پسادکتری شما را «بخواهد».

 

منابع:

https://theprofessorisin.com/2013/05/28/the-postdoc-app-how-its-different-and-why/

https://www.mcgill.ca/gps/students/research-tracking/proposals

http://imperialandglobal.exeter.ac.uk/2014/02/a-beginners-guide-to-writing-a-post-doc-research-proposal/